Een weekje later

Thuis zijn na een weekje ziekenhuis is wel fijn. Ik dacht dan kan ik weer heerlijk in mijn eigen bed slapen. Nou.. dat viel tegen die eerste nacht. Een ziekenhuisbed is toch wel handig, je eigen slaapkamer is daar niet op ingericht, zo vond ik de houten rand om mijn bed wel zeer doen als ik daar op zat. Maar met een matras onder mijn matras was dat ook weer snel opgelost en na een week thuis kan ik wel zeggen dat het prima ligt.
De eerste nacht was natuurlijk onwennig, je weet niet hoe je je been moet neerleggen op de rechterzij slapen ging een beetje, links ging nog helemaal niet.
Het eerste weekend wat oefeningen gedaan die ik vanuit het ziekenhuis had meegekregen. Zondag heb ik zelfs nog een klein tukje buiten gelopen waar de sneeuw al weer weg was. Later die dag begon het weer te sneeuwen en ja dan kan je niet meer buiten te lopen. Jammer, want een frisse neus halen doet wel goed!
's Maandags kwam voor de eerste mijn Drontense fysiotherapeut Paul Hamers. Ik koelde mijn knie elke dag met ijs. Maar hij pakte een theedoek maakte die kletsnat met "koud" water en sloeg die om mijn knie. Dit moest ik zo'n 3  tot 4 keer per dag doen. Ik had geleerd om de trap op en af te gaan, hij leerde mij een makkelijker manier om de trap af te gaan. Niet vooruit maar achteruit. Een stuk gemakkelijker want in het weekend stond ik een keer boven en wist even niet meer met welk been ik moest beginnen.
Met hem oefende ik het lopen, ik moest daarbij meer mijn knie gaan buigen en mijn voet recht neerzetten. In de loop van de tijd heb je je een andere manier van lopen aangeleerd om zo min mogelijk pijn te hebben en ja die moet je nu weer afleren.
Op woensdag kwam de fysiotherapeut weer terug en hij vond dat ik nu een stuk beter liep. Nu oefenen met even stilstaan en dan je knie naar achteren buigen. Nou dat viel nog niet mee! Maar ik merk wel dat het elke dag beter gaat.
Op donderdag begon ik last te krijgen van een "zwaar" been, het is moeilijk uit te leggen je kunt niet stilliggen en heb het idee dat je moet lopen. Dat deed ik dan ook midden in de nacht een rondje slaapkamers! De fysiotherapeut vond dat niet goed: "als je last heb dan loop je teveel", zei hij. Maar ja dit is wel heel vervelend, ik weet niet wat erger is pijn hebben of dit gevoel in je been.
Afijn, ik hoop dat dit ook weer over zal gaan. Ach het is nog geen twee weken geleden dat ik geopereerd ben, dus niet klagen.

Vandaag zaterdag de ochtend begint met een mooi morgenrood. En dat betekent in dit geval "sneeuw in de sloot". Ik zal blij zijn als die sneeuw weg is en ik ook weer buiten kan gaan lopen.