De derde dag, een nieuwe start!

Toen ik wakker werd naar weer zo'n nacht waarbij haast niet slaapt, ik kreeg wel van de nachtzuster om twee uur een slaaptablet om te kunnen slapen en inderdaad heb ik daar twee uurtjes op geslapen.
De dag ervoor was er ook een rontgenfoto van de nieuwe knie gemaakt en zeg nu zelf is dat geen kunstwerk?

Ik had weer wat trek in eten en begon de dag met yoghurt met muesli en een kopje thee en een glas sinaasappelsap. Toen de dokter daarna vertelde dat het er goed uitzag kon ik met de therapie gaan beginnen. Eerst maar eens naast het bed zitten, dat voelde prima, je zag de zaal eens van een andere kant. Toen mocht ook het katheter eruit en kon ik op de po-stoel. Maar ja dat is ook niks en toen ik eenmaal wist hoe ik met de vierpoot kon lopen ben ik al gauw zelfstandig naar het toilet gegaan. 

Dat gewone dingen waar je echt nooit over nagedacht hebt zo bijzonder ervaren worden als je het niet kunt.

Daarna werd ook het infuus afgekoppeld, de naald bleef nog even in de arm, want je weet maar nooit.

's Middag kwam Daisy en de twee kleinzoons Luca en Timo op bezoek, Timo (3) zei: "Oma heb een kapot been?" en de oudste (6) las nog even de brief voor die hij mij geschreven had. Leuk hoor die twee boefjes aan je bed! Die van alles te vertellen hebben de een over zwemles dat hij met kleren aan door een tunnel moest zwemmen en de ander over het boek van Timo. 

Die dag voelde ik dat het elke keer wat beter ging met oefenen en dat gaf weer moed na zo'n zieke dag.

Op naar de volgende dag.