De eerste dag

Maandag 14 januari om 7:30 uur in het ziekenhuis in Lelystad aanwezig, na het inchecken moest ik me omkleden. Ik kreeg een mooi ziekenhuishemd aan, het leuke is dat die van achteren open is heel charmant. En een onderbroek van het ziekenhuis weliswaar van papier maar dan heb je toch wat.
Om negen uur werd ik met het bed naar beneden gebracht en kon ik afscheid nemen van Daisy en Cor en ging ik naar de voorbereidingskamer.
Dan gebeurt er enorm veel om je heen handen schudden van mensen waarvan je naam weer direct vergeet. Bloeddruk meten, temperatuur en er wordt een infuus geplaatst, hartfilmpje maken. Daarna komt de narcotiseur die de ruggeprik zal toedienen. Ik had op dat moment erg koude voeten maar de zuster zei dat is zo over als je de ruggeprik hebt gehad dan worden je voeten lekker warm! Toen moest ik op de rand van het bed gaan zitten goed voorover, kin op de borst en ontspannen en inderdaad er stroomde warmte in mijn benen, daarna de benen weer snel op het bed gelegd en voor ik het wist kon ik geen teen weer bewegen. Heel apart, net of die benen niet van jou zijn. (Ik dacht zo moet dat dus voelen als je een dwarslaesie hebt). Ik kreeg nog een verdovingsprik in het been dat geopereerd zou worden dat zou heel lang nadat de ruggeprik was uitgewerkt blijven werken zodat ik geen pijn zou hebben.
Daarna kwam de anesthesist die een katheter bij mij inbracht omdat je vanaf je navel verdoofd bent en je niet voelt dat je moet plassen, handig!
Om tien uur werd ik de operatiekamer binnengereden en kon de operatie beginnen. Ik werd naar een ander bed overgeheveld en laag met wijd gespreide armen daaroverheen ging plastic die via een slang werd aangesloten op een warmteblazer, erg lekker want het is heel erg koud op de operatiekamer, weer veel handen geschud en namen gehoord, maar ook die van mijn dr. Swieringa. Ik kreeg een groen doek voor me zodat ik niet mee kon kijken. Maar de aneathesist hield me op de hoogte wat er gebeurde. Ik voelde niets maar hoorde des te meer. Zagen, boren, hakken, timmeren, het leek wel een timmermanswerkplaats i.p.v. operatiekamer. En aldoende ontstond mijn nieuwe knie. Nog even 18 krammen in mijn knie gezet en dan was de wond gesloten. Mijn hele been werd ingepakt in drukverband en er kwam een drain uit de wond. Tegen twaalf uur was de operatie klaar en werden de instrumenten geteld 50 hoorde ik steeds, beter twee maal geteld dan dat er een achter was gebleven in mijn been.

Om tien over twaalf werd ik de verkoeverkamer ingereden en werd bedekt met een heerlijke warme deken, want ik had het wel erg koud. Daarna mocht ik zelf Cor bellen dat de operatie goed was gegaan en hij bij het bezoekuur mij weer mocht komen opzoeken.
Na even in de verkoeverkamer geweest te zijn mocht ik weer terug naar de afdeling en kon ik kennis maken met mijn overbuurvrouw Coby uit Biddinghuizen die voor mij geopereerd was aan haar heup.